25 June 2009

धरापमा जिन्दगी

. 25 June 2009
13 प्रतिक्रिया

लामो समय भैसकेछ मसिको दागले सेतो क्यान्भासमा नरंगाएको पनि । चर्को गर्मी संगै पलाएको अल्छिपनाको कारण ब्लगमा नयाँ कुरा राख्ने समय पनि खुस्कीएर दुइ हप्ता पुगिसकेछ यद्धपि साथिहरुको घर दैलोमा भने लटठी टेक्दै भएपनि धाउने गरेको छु बेलामौकामा । आज फेरि गुम्सिएर बसेका मनभरिका भावनाहरुलाई ब्लगमा पछारेर मनको भारि हल्का बनाउने प्रयासम छु ।


''मन त मेरो नेपाली हो" भन्ने मुखारित वाक्याङसलाई काफी राष्ट्रीयताको धडकन सम्झेर, धर्ति प्रतिको आगाध मायालाई कुल्चेर अगाडि बढेको बिदेश प्रतिको मोह नेपाली हरुको लागि दैनिकी जस्तै भै सक्यो आज भोलि । लाखौ पौरखि हातमा लुकेका प्रतिभा र युवा जोश संगै तन्किनु पर्ने अमुल्य बिचारको डोरी तथा नव सृजनाका सूत्रधारहरु ओझेलमा परेको ओसेपको पात जस्तै खुम्चिएर पलायन भएका छन । तितो राजनैतिक खिचातानिको गतिले तिब्रता लिदै गैरहेको छ । सिंगो देशमा नैतिकताको कदर छैन । सक्नेहरु नसक्नेको बुई चढेर रमाउदैछन भने निमुखाहरु उनैको पोषीलो आहार बनिदिन बाध्य छन । सामाजिक जनचेतना फैलाएर स्वणिर्म नेपालको कल्पना गर्नेहरु बत्तिमुनिको अध्यारो भएर बस्नु परेको छ भने समाजलाई नयाँदिशामा रुपान्तरित गर्छु भन्नेको हात सिधा साधा निमुखाको घाँटीमा बज्रन पुगेको छ । देशमा दन्डहिनता, अराजकता र अमानबियताको जरोले मौलाउने अवसर पाएको छ फलस्वरुप हामिजस्ता लाखौ परदेशिहरुलाई हेरिने बिदेशिहरुको नजर भोका नाङगा र माग्नेहरुको कथाको पात्रमा पुग्छ । महिना बित्यो, बर्ष बित्यो, अबत केहि होला र यो बिदेशि मटोलाई लात मार्दै गुन्टो कसौला भन्दा भन्दै आखै अगाडि परिस्थिति झन बिकराल हुदै उभिएको छ । जति सुकै सुख सुबिधा र सन्तोषको भाग पोल्टामा परेपनि यो मनले कहिल्यै बिदेशि माटो संग मित लगाउन नसक्ने रहेछ, अझै आखाँभरि छचल्किएका आफ्नै सहयात्री र समकक्षिहरुको पिडा र बेदनाका घाउहरुले औपचारिक मलम नपाउदा मन तितो भएर आउछ । त्सैले अक्षरिय हिसाबले भन्नु पर्दा यस्लाई धरापको जिन्दगी नै भन्न मन लाग्यो मलाई ।


आखिर पैसा सबै थोक होइन । धनले भौतिक बस्तु जोडन सकिएपनि प्राकृतिक र मानबिय बस्तु किन्न सकिदैन भन्ने भावनालाई पनि धारापमा पार्न लागिसक्यो यो युग संगै दौडिएको मानवले । बाँच्नको लागि संघर्स झेल्दै क्षितिजमा गर्धन राखेर रेटिनु पर्ने आखिर किन ? त्यहि मनिस मानिस बिचको बिभेद, धनि गरिबका बिचमा तेर्सिएको बिशाल पर्खाल र गरिबि लाई अछुत र रोग ठान्ने दूराचारि सोचलाई अलिकति भएपनि कम गर्नको लागि त हो । हुन त रित्तिएर भावना बाँडनुको अर्थ नै के हुन्छ र ? उन्नत समाजमा यि कुराहरुको मात्रा निकै कम छ ।आकाङक्षाको फेदिबाट कल्पनाको उचाई नापेर बिजय हासिल गर्न खोज्ने म जस्ता लाखौ पौरखि नङग्राहरुको सफलताले कति हद सम्म पूर्णता पाउला ?


थाहा त भएकै कुरा हो जन्मनु ,उमेरदार हुनु, बुढ्यौली पर्खर्नु र मर्नु नियमित प्रकिया हो अनि जिवन भनेको लहराउनु मौलाउनु संघर्शमा कहराउनु र बिरक्तिमा बहलाउनु पनि कुनै नौलो कुरा होइन । बुझेकै भरमा ब्यतित गर्नुपर्ने यो मरुभूमिको बालुवामा भुत्ते भएर मठारिएको मनमा अनयासै छोइदिने सम्झनका झिल्काले त मुटु भराउछ भने पलपलमा उठने सम्झना र कल्पनाका भरमा आफ्ना बेदनाका तमाम अनुभूतिहरुको लेखाजोखा गर्ने सामर्थ्य नै कहाँ मिल्छ र ? फगत पराई माया र मातृभुमिलाई अघाउन्जेल सम्झेर रोदन र बनावटि खुसिलाई मुहारमा अवतरण गर्नु सिवाए बिकल्प छैन । यो कहालि लाग्दो क्षितिजको बजनदार ढुंगामूनि चेप्टिएको कहालिलाग्दो बर्तमानलाई के थाहा स्मृतिको उज्यालो दिनले एक्कासी बिस्मृतिको अधेरो कालरात्रीलाई ननिम्त्याउला भनेर?तर किन ब्यर्थै चिन्तित हुन छ र । बाँचुन्जेल असाहय बनेर छटपटिदा फर्केर नहेर्ने मानवले मरिसकेपछि गोहिको आशु झार्न् पछि नपर्ने संग के गुनासो गर्नु ।


खडेरि ग्रस्त बाँझो खेतमा बिस्वासको पर्खाल उठाएर प्रेमको उपासना संगै आलस्य र शुन्यताका कडिहरुलाई स्फुर्ति र गुन्जायमन बनाउने सोच आखिर भ्रम नै रहेछ । बोँझिला र उराठिला दिनहरुमा बसन्तले मुस्काउन नपाउनु ,नियास्रा र पट्टाइला रातहरुमा सुन्दर सपनाले बास नपाउनु र छटपटिको पिडा र यातनको सिरानिमा आशाको किरणले प्रहार नहुनु नै नैराष्यताको प्रमुख जड हुने रहेछ मातृभुमिरहित जिवन । साच्चिकै धराप जस्तो ।यस्तै घेलिएका शब्द खेलाउदै जादा अधूरो गजल पनि फुर्न गएछ ।


बन्द शिशिमा मादकताको शराबमा जिन्दगी
लाचार मौनताको प्रताडित जवाफमा जिन्दगी

अर्थहिन र गुमनाम परिबेशको दूलो भित्र
चारो फ्याक्नेहरुको हुकूमे रवाफमा जिन्दगी

बिरक्तिएको टुहूरे मनमा सधै आमा -आमा
पुकार्दै कराएपनि धर्तिको सरापमा जिन्दगी

परिबन्धको खोल भित्र गुम्सिएका रहर खोज्दै
अनन्तको क्षितिज भित्र धरापमा जिन्दगी


समयको चक्र घूमेको घुम्यै छ अनवरत रुपमा । मनका बिरोधभाषहरुले गालेका गाल्यै छन । कोपिलाबाट फूल हुदै मानिसमा मौलाउने र लछारिने क्रम जारि छ । चर्किएका हाँगाहरुमा समातिएका औलाहरु कतिबेला गल्ने हुन था छैन । बिदेशिको रुग्ण हेराइको डकार कहिले मेटिने हो ? खडेरिले खग्रास पारेर चर्केको जमिनमा श्रमशिलताको बिरुवाले फक्रीने दिन कहिले आउने हो ? आदर्शको आवाज उराल्दै हातमा हात मिलाएर धर्ति संग बज्रलेप भएर टाँसिने कहिले ? यि सबै अनुत्तरित प्रश्नहरुको बिचमा क्षितिजको दोभानमा साँघु टेकेर कहिलेसम्म बाँच्नु धरापै धरापमा ?
बाँकी यता >>

10 June 2009

अपराध र कानुनी मृत्युदण्ड- (EXCLUSIVE)

. 10 June 2009
18 प्रतिक्रिया

मातृभुमिको माया र आमाको कोख कस्लाई पो प्यारो हुदैन होला? धर्तिको माटो र गाँउघरको बाटोलाई माया मारेर चिप्लिएका पाइलाहरुले करिब आधा दशकको सेरोफेरोमा मरुभुमि संगै मित लगाइसकेछन । धेरै लामो लाग्ने यो समयको कुन्जनभित्र रुमल्लिएका तिता मिठा कुराहरुलाई अवतरण गर्ने मैदान बनेको छ गोरेटो मेरो लागि आजभोलि । यो लामो समयमा धेरै कुराको अनुभव बटुल्ने अवसर त पक्कै मिलेको हो तर कति सकारात्मक रुपमा उभिए र कति निराशामा कुडिए भन्ने कुराको लेखाजोखा गर्न लाई त कुनै सिंगो दिनलाई अगालो मारेर बस्नु पर्ला कुनै दिन त्यसैले प्रसंगकै ढोका खोल्नु नै राम्रो लाग्यो अहिलेलाई

सायद साथिहरुलाई पनि थाहा भएकै कुरा होला बिश्वको कडा कानुनको नम्बरि ताज पहिरेर बसेको KSA मध्यपुर्बमा रहेको खाडिक्षेत्रको साढे नै होला भन्दा पनि फरक नपर्ला । कानुनको हिसाबले बाहिर जति नै कठोर र जटिलता देखिएपनि आन्तरिक बिसंगतिहरु त्यति नै मात्रामा बिराजमान भएर बसेका छन यहाँ तर रोजगारिको हकमा भन्दा सुनिने भनिने जति कस्टकरका बिषयहरु छन त्यो भन्दा धेरै सरल छ यहाँको जिवन । यस्लाई पनि कुनै दिन सजाउला गोरेटोमा ।
करिब ६ महिना अगाडि रियादको एक् ठाउमा सउदि महिलामाथि बलात्कार भएको खबरले खाडि क्षेत्रमा तहल्कै मच्चायो । घटना अनुसार एकल महिला माथि भएको सामुहिक बलात्कारमा संलग्न अभियुक्तहरु बंगलादेशका नागरिक भएको जानकारि भएको छ । अभियुक्त हरुले करणि संगै भिडियो पनि रेकर्ड गरेका हुनाले त्यसैलाई आधार बनाएर रियाद पुलिसले उनिहरुलाई पक्राउ गरि फासिको सजाए सुनाएको थियो । सजएको रुपमा दिइने फासि यहाको लागि सामान्य हो । चोर्नेलाई हात काटने, कु दृष्टि हेर्नेलाई आँखा फुटाउने तथा हत्या र ब्लात्कारको बदला हत्या बाटै लिइन्छ यहाँ त्यो पनि सार्वजनिक ठाँउमा ।

प्रस्तुत छ उक्त घटनामा संलग्न अभियुक्त हरुलाई दिइएको फासिको सजायको भिडियो
भिडियो हेरेपछि यो सजायको परिपाटिको बारेमा आफ्नो राय ब्यक्त गर्न नभुल्नु होला ।

बाँकी यता >>