पाहुनाझै दुइ दिन हाँसेर गई
छोडि जुनेली रातमा ढाँटेर गई
बसन्तमा संगसंगै फूल्छु भन्थि
कोपिलामै बोटपात भाँचेर गई
साधक बन्थि सान्त्वना देखाई
बेमौसमि मायाप्रेम गाँसेर गई
शालिन ठान्दै निशर्त रमाए
बिटपको मुकुट टाँसेर गई
सचित्र कोर्दै अनन्त जिवनको
रोँदनलाई यौबनले साटेर गई