26 October 2008

दिपावलि क्षितिजपारि.......... अनुभुति र सम्झनामा

. 26 October 2008
0 प्रतिक्रिया

"हैन कति तास मात्र खेलेको भन्या, टिकाको लागि तयार हुनु पर्दैन। येस्तै हो भने त म अबदेखि आउदिन नि टिका भनेर उति टाढाबाट" । 'ओहो, मेरो मायालु बहिनि त सारै रिसाए जस्तो छ नि ।मैले त तासमा जितेर तिमिलाइ बहुमुल्य उपाहार पो दिउला भनेको नि यसपालि।नरिसाउन ल',"अ हो हो अब पनि खेल्ने हो भने चाहि दिने होइन म आफै दिनु पर्ला जस्तो छ। पोहोर त टिका लगाउन पाइन त्सैले अहिले त धरै चोटिको भग् लिनु छ बुझ्नुभो"।'हुन्छ मेरि फुच्चि बहिनि म तिम्रो लगि दुइ चोटिको हैन धरै चोटिको को नै दिउलानि' । "हैन दाई त्यसो नभन्नु करिब् ६ वटा बसन्तहरु पार गरेर आउने यो तिहारमा पनि हजुरको निधारमा टिकारुपि उन्नतिको कामनाले भगवानलाई पुज्न पाइन भने म एक्लै हुनेछु"। 'धत् लाटि म त ठटटा पो गरेको हो म चाहन्छु हरपल तिम्रा खुसि हरु तिम्रो ओठमा दौडिरहुन्' "हो, दादा म पनि तपाइकै जिवन् दर्शन् अंगालेर बाचिरहेकि छु र बाँचु पनि यो बर्षको टिका संगै दिएको आसिर्बाद्ले चरि जस्तै प्वाख हालेर क्षितिजको मन्द पवन् सङै बहकिन पाउ"।'अ हेर हेर कति कुरा जानेको यसरि भावनात्मक हावा लगाएर शुलिमा नचढाउ त्यो त म प्रतिको सामिप्यता रहदाको आभास मात्रै हो जब तिमि आफ्नो संसारमा रमाउन थाल्नेछौ अनि समाप्त हुनेछन् तिम्रा भावनाका यि भेलहरु'।"होइन दादा मेरा यि बचन् हरु मनभित्रका ढुकढुकिहरु हुन् जो कहिलेपनि हराउदैन। ल ल छोडनुस् यि कुरा बाहिर क्लबका साथिहरु आइसके एकिछिन् त नाचेर भए पनि रमाइलो गर्नु परो नि यत्रो बर्ष् पछि तिहारमा भेट् भएको" । ल हुन्छ नि त मेरि फुच्चि म आइहाले। (बाहिर क्लबका साना भाइ बैनि हरु ।सुपारि चाम्रो भन्ने गित् मा नाच्दै थिए) ल ल दाइलाइ नचाउनु पर्यो । दाइ को नाच शुरु हुन्छ। हैन, भाउजु चै कता नि । (भित्रबाट भाउजु लाइ पनि तान्दै साथमा नचाउदै) आहा कति रमाइलो यस्तो पो तिहार्, यो दिन त कहिले पनि नछुटोस तिहारमा ।

हो त्यो दिन नै आज अतित बनेर बल्झिरहेको छ। सायद् कोर्नु पर्ने र सम्झनु त नपर्ने हो तर बेलाको बोलि भने झै चाडको बेला तैपनि बेदेशमा यादत आइहाल्ने रहेछ र मनमा गुम्साएर राखेको कुरालाइ बाहिर निकालेमा मन् हलुका हुन्छ भन्छन त्यसैले मन् हलुकाको लागि बिगतको सम्झना सहित २-४ शब्द दिपावलि संङै। अर्थहिन अक्षरहरु यहाँ असरल्ल छरेर तिम्रो नजर् भरि पारेर केहि काम् भएन।यि फगत् निर्धा अक्षर हरु तिम्रो लागि आँसु या हाँसो जे बनेपनि लेखिहाले दुख नमान्नु म त लालिगुराँस फुलेको हेर्न चाहान्थे हिमाल हाँसेको जस्तो हास्न चाहन्थे तर कालि नदि बिरहि बनेको मात्र देख्छु । हो मलाइ थाहा छ तिमिले भने झै बलिष्ठ पाखुरि देशका खम्बा हुन। तर के गर्नु र मलाइ पनि थियो नि जस् जसको रगत् कालिमा बगेको छ तो रगत् कालिको बाध बाध्न प्रयोग भएको भए हाम्रा दिन हरु कति रमाइला हुन्थे र बारिका पाटाहरु कति उर्बर् हुन्थे होला टुकिको कालो धुवा खाएर लेख्ने चिठि तिमिले पनि बिजुलिको ताजा प्रकासमा लेख्ने थियौ होला अनि तिनै बलिष्ठ पाखुरि हुम्ला,जुम्लामा र आफ्नै गाँउमा सडक पुरयाउन पहरा फोर्नमा प्रयोग गर्न सकेको भए आज यो बर्षदिनको रमाइलो चाँडमा तिम्रो न्यानो हातको सप्तरङि टिकाले मेरो सानो निधारमा बास पाउथ्योहोला। तर बिडम्बना लाखौ पौरखि हातहरु यसरि नै बिलौना गर्दै बिलाइरहेका छन् र विजय खोजिरहेकाछन् खरानिमा। तर आसागरौ कुनै दिन तो चौबाटो,त्रीबेणि, दोभान या गोरेटो कुनै ले त फेरि हाम्रो बाटोलाई मिलाउने छ त्यै दिपाबलिको भैलो र देउसिको सुमधुर संगितमा सप्तरङि टिका र र मखमलिको मालाको साथमा।

हो तिमिले भने झै धैरै चोटिको उपहार एकैचोटि दिएजस्तै भयो । तिमिलाई दिन भनि संगालेका हाँसो र खुसिका पोकाहरु क्षितिजमै बिलिन हुनपुगे ।त्यै दिपावलिको यादलाइ स्मरण गर्दै तिम्रो आशिर्बाद् अनि सयपत्री र मखमलिको मालासंगै आँगनभरि साथि संगि हरु देउसि भैलोमा नाचिरहेको गुन्जायमन ध्वनिलाई एनाले जस्तै प्रतिबिम्बित गर्न पाएपनि हुन्थ्यो भन्ने कल्पनालाई कल्पेर बस्न बाध्य भएको छु।हो चरिले जस्तै प्वाख हालेर उडन पाए त एक् दिनको लागि भए पनि आउथे होला तर बिडम्बना बिबशताले चर्किएको यो गरिबिको घाउलाई रियलको मलमले सेक्दासेक्दै,थाह छैन कति दिपावलिमा तिम्रा हातहरुले मेरो निधार स्पर्स गर्न नसक्ने हुन। अपरिभाषित जिन्दगिको यो मोडमा खाडिमा बगिरहेको मुल्यहिन पसिना माथि दिपावलिको रंगिलो टिकारुपि रुमालले पसिना पुस्ने रहर पनि रहरमै सिमित हुदैछ। आँगनमा गुन्जिरहेको देउसि,बरन्डामा खेलिरहेका तास,घरभरि चम्किरहेको दिपावलिको झीलिमिलि,तिमिले बनाएको मिठो परिकार र संसारनै जित्नु भनि भोकै बसि निधारमा बसालिदिएको टिका अतित बनेर घुमिरहेको छ आँखा आगाडि तर निराशा बिच आसाको दियो जगाउदै एकदिन त पक्कै पनि तिम्रो सप्तरंगि टिका र मखमलिको मालालाई गलामा सजाउने ठुलो रहर लिएर त्यै तिमिले गतसालको तिहारमा दिएको उपहाररुपि डायरिलाई तिम्रो निधार बनाएर यहि कलमरुपि टिकाले तिमिलाई भेटने प्रयास गर्दै रंगाएका यि अनार्थिक् शब्दहरु बिधुतिय तरंगमा समाबेश भै तिमिलाइ पुगेहोलान भन्दै बिदा चाहन्छु,केबल त्यै तिहार,त्यै टिका,त्यै परिकार,त्यै अनुभुति र त्यै सम्झनामा ...............................
बाँकी यता >>

19 October 2008

हाम्रा नेता

. 19 October 2008
0 प्रतिक्रिया

ग्राहक-यो टाइको कति हो दाई
पसले-पाँच सय रुपया
ग्राहक-ओहो। यो पैसाले त जुतै आउछ नि
पसले-आएर के गर्नु, जुता त घाटिमा बाध्नुहुन्न होलानि ।


मालिक-कस्तो ब्रेक लगाएको? झन्डै शिशामा ठोकिए।
ड्राइभर्-मालिक अगाडि ढुंगा थियो त्यसैले
मालिक-बेबकुफ् हर्न बजाउनु पर्दैन त?


रमा- तारा आज कति चिटिक्क परेर बसेकि?
बाहिर जाने प्रोग्राम छ कि क्या हो?
तारा-हैन आज दालमा नुन् चर्को भएछ,तेसैले उहाँको मन् येतै तिर भुलोस भनेर नि।

बाँकी यता >>

14 October 2008

. 14 October 2008
4 प्रतिक्रिया

ल हेर्नुस् त नेपालका प्रथम् क्रान्तिकारि राजाको तस्बिरमा सजिएको यो नेपालि नोट , के येस्तै होला त अब, कृपया प्रतिकृया दिनु होला ल । -स्रोत -गुल्मिदर्शन
बाँकी यता >>

03 October 2008

ईतिहासको पहिलो सांस्कृतिक् दिन-०१-अक्टुबर्-२०६५

. 03 October 2008
2 प्रतिक्रिया

जहाँ पुग्छन् रबि त्यहाँ पुग्छन् कबि' भनेजस्तै, नेपालि कलाकारहरु बिश्वका प्राय ठाउँहरुमा कला पर्दर्शनिको लागि नपुगेका ठाउहरु कमै होलान् तरपनि मध्यपुर्बका प्राय देशहरुमा भैरहने नेपालि कला संस्कृतिको जमघटलाई मध्यनजर् गर्दै, साउदिमा नेपालिहरुको सङगठन "युनाइटेड् नेप्लिज् वेल्फेयर सोसाइटि" ले यसपालिको दशै र इदको सुखद् उपलक्ष्यमा इतिहासमै पहिलो पटक् साउदिमा सांकृतिक कार्यक्रमको आयोजना सफलतापुर्बक् सम्पन्न गरेको छ। अरुको देशमा जस्तो खुल्ला रुपमा नाँचगाँन,हकहित र स्वतन्त्रताको कुरा गर्न नपाइने,एकता, जनजुट, अधिकार, र अदालत जस्ता कुरालाई खुल्ला रुपमा प्रयोग गर्न बन्चित हुनुपर्ने यो ठाउँमा गरिएको यो एतिहासिक कार्यको सबैतिरबाट स्वागत् गरिएको छ्


रहरले होइन बाध्यताले बिदेशिदै गाँउघर् अनि समाजमा साथै सिंङो रास्ट्रमा नै ठुलो दलबलका साथ् उभिएको गरिबिको तो गोर्खे लौरिलाइ केहि हद्सम्म भयपनि लडाएर् आफ्नो घर्,समाज् अनि आफन्तको न्यानो मायालाइ केबल् सम्झनामा सिमितगराइ, आफ्नो मातृभुमि प्रति आँसुका थोपा अर्पित् गर्दै अगाडि बढाएका नेपालि पाइलाहरुले तो दिन् नेपालि राष्टृय कलाकार र नेपालि संस्कर्तिसङै लडबडिएर हाँसो खुसि रोदन् र पिडाँ साटने अवसर पाएकोमा आयोजक युनाइटेड् वेल्फेयर सोसाइटिलाइ मुरि-मुरि धन्यबाद् दिदै यो एतिहासिक कार्यको सरहना गर्दै छोटकरिमा आफ्नो हासो र खुसि संगै रमाएको त्यो दिनलाइ तपाइहरु समक्ष प्रस्तुत गर्दैछु।


कार्यक्रममा प्रमुख अतिथिको रुपमा पाल्नुभएका साउदिका लागि नेपालि राजदुत् हमित आन्सारिका अनुसार् करिब ३५ बर्स लामो नेपालिहरुको रोजगारिको सिलसिलामा यो नै पहिलो र ऐतिहासिक कार्यक्रम भएको दावि गर्नु भयो।र भन्नुभयो हामिले यसको लागि ठुलो संघर्स र लामो समय खर्च गरेको छौ।धेरैले त यो कार्यक्रम नहुने र हामिहरु झुटो बोलेको पनि भने तर हामिले स्-कुसल सम्पन्न गरेकोमा आज तिनि हरुको मुख बन्द भएको छ। हो साचै नै यो एउटा महान् कर्य नै हो। साथै कार्यक्रममा अन्य अतिथिको रुपमा-नेप्लिज वेल्फर् सोसाइटिका दिलचन् बुढा मगर्,सह-सचिव बाम् प्रसाद लावति, एन आर एन का प्रतिनिधि लाल चन्द्र सौफ,तथा अन्य थुप्रै पदाधिकारिहरुको पनि उपस्थिति रहेको थियो । कार्यक्रममा उपस्थित कलाकार हरु मध्ये कल कान्तिपुर् का सन्चालक् सुरज् सिङ्ह् ठकुरिको बेजोड उदघोषण मा जितु नेपाल् 'मुन्द्रे' को अभिनयमा मुटु मिचि मिचि हासिरहेका दर्शकहरु किरण् केसि 'राता मकै' र 'मुखमा हान्नु जस्तो 'शिबहरि पौडेल' को नेता प्रतिको ब्ङ्गात्मक जिबन्त अभिनयले सबैलाइ नेपालमै भयजस्तो भान् बनायो हामिलाइ त्याहा । त्यसपछि शिला आले र मिलन् लामाको रमाइलो दोहोरिमा निशा सुनुवारको पातलो बारुले कम्मर् मर्काइको नाचले त सम्पुर्ण् दर्शक् नै छमछम् नाचिरहेका थिए ।साथै निशा र मिलनको दोहोरिमा रमाएका दर्शकहरु को माझमा सुरजको उदघोषण निकै रमाइलो थियो । कार्यक्रममा पाल्नुभएका कलाकार मध्ये खेमराज् गुरुङ्को वारि जमुना,आभा मुकारुङ्को काँहा हिडेको, र शिला आलेको पन्चे बाजामा सारै उत्साहित दर्शकहरुलाई कोन्ट्रोल गर्नको लागि मिलन् लामाले भावुक लोक गित् गाएर यथा स्थितिमा ल्याएका थिए। त्यसैगरि निशा र मिलन को दोहोरि पनि आन्नदमय थियो भने स्थानिय कलाकार एस पि शेर्पा को प्रस्तुति पनि रमाइलो भयो । कार्यक्रममा भयका बेजोड अभिनय र जिबन्त प्रस्तुतिले गर्दा सम्पुर्ण दर्शकहरुले फेरि पनि यस्ता कार्मक्रम हरु गर्न आयोजकलाइ निमन्त्रणा गरेका छन् । र अन्त्यमा तेहि ऐतिहासिक दिनका केहि रमाइला तस्बिर् हरु मेरो तर्फबाट तपाइहरुलाइ ।

बाँकी यता >>