गजल

नमस्कार मीत्रहरु । केहि दिनको ब्यस्ततापछि पुन फर्केको छु तपाइहरुको माझमा । एक हप्ते छुट्टिलाई अति नै सोचनिय र् शोभनिय बनाउदै छोटो रमाइलो घुमघामको यात्रालाई पनि एउटा टाँसो बनाई टासौला भन्ने बिचारमा थिए तर अलि भनेजस्तो भएनछ । साथिमाथि परेको बिपत्तिका कारण उसैको सहयोगमा हिडदा सातादिन चिप्लिएर गएको थाहै भएन । यो बिचमा धेरै नै साथिहरुका अति गहकिला र पढनै पर्ने पाठहरुबाट पनि बञ्चित हुन पुगे । त्यसको लागि क्षामा चाहन्छु।

हुन त हजुरहरु जस्ता गजलकारहरुको अगाडि मैले के नै लेख्न सक्थे र तैपनि तपाइहरुको मार्गनिर्देशनबाट प्रभाबित भएर नै यसपट्टि पाइला सारेको हु । सत्य नै भन्नु पर्दा ब्लग्को सुरुवात अगाडि मैले गजलको परिभाषालाई बुझ्नै नसकेको रहेछु र मिले नमिलेका कुराहरु पनि समाबेश गर्दै गए । अनि हजुरहरुले औल्याइदिनुभएका मिठा प्रतिकृया सहितका ठुलो धनरासिका अमुल्य सुझावहरुका भकारिहरु नै मेरा गोरेटोका संबाहक भैदिए।

हो, गजलमा शेरको ठुलो महत्व हुने रहेछ । अनि अनुप्रास सहितको मतलाको पनि महान भुमिका, मक्ताको पनि । त्यसैले मित्रहरु जानि नजानि यो गजलको पोखरिमा पौडिने दुस्साहास गरेको छु । आसा छ बितेका दिनहरुमाझै सुझावको लगाम समाउन पाउने छु।

पठाएर गएपछि मुटु चिर्ने घातहरु
फेरि किन गर्छौ प्रिय सम्झाउने बातहरु

ढलिराछ जिन्दगी यो स्वार्थको हुरी चल्दा
हुरी माझ किन चाहियो दियो बाल्ने हातहरु

तन चल्यो मन चल्यो जवानीमा तिमीलाई
नाता जोडौँ भन्दाखेरी मिल्दैन रे जातहरु

चढाएर रुख माथी तानिदियौ पाउ मेरा
कठै भनी दया गर्छौ हिर्काएर लातहरु

पार गरोस् सयौं जुनी तिम्रो नयाँ सम्बन्धले
आँसु पुछ्दै कटाउछु अनिँदा  यी रातहरु

आक्षेप र उपेक्षाको समाधिमा सूर्यलाई
फूल टिपि नचढाए ईष्र्या गर्छन् पातहरु